Ariana Grey napisał:

Nattalea Parker napisał:

Ariana Grey napisał:

- Nie, wszystko jest okey, tylko właśnie wyglądałeś jakby ktoś chciał cię zamordować.- zironizowała i lekko się odsunęła. No przecież nie wiadomo kim jest ten chłopak? Przyjrzała mu się dokładniej i stwierdziła, że nigdy go nie widziała, chociaż matka organizowała wiele spotkań, na które przychodziło rzesze ludzi z dziećmi.


- Przed chwilą byłaś w piachu.- stwierdził, unosząc brwi. Zmierzył ją od góry do dołu. - Poza tym przyszedłem się pohuśtać.- usiadł w miejsce Natt.- Chyba skończyłaś, co nie? - uśmiechnął się.

- Serio? Możliwe - stwierdził, patrząc na nią otwarcie.- Czy my się nie znamy? - odruchowo przejechał ręką po włosach i uśmiechnął się, ukazując swoje ząbki. Ten uśmiech irytował, wszystkich. Był pełen sarkazmu i sztuczności. Robił to specjalnie, bo lubił, dlatego opanował do perfekcji.

Prychnęła i usiadła obok nóżek utrzymujących huśtawkę. Oparła się o jedną i zamknęła oczy.
- Może - syknęła cicho, jakby do siebie.

- Nie sądze, jeśli łaska, to nie szczerz się tak.- burknęła, odwracając wzrok. Niby skąd miała go znać? Jeśli raz by go zobaczyła to zapamiętałaby tą twarz, te oczy i ten wkurzający uśmieszek. Tia...


- Skąd jesteś? - spytał, bujając się na stojąco. Wciągał mocno powietrze w płuca, dawno nie był na dworze.

- Co ci się nie podoba w moim uśmiechu? - zapytał, wpatrując się w wodę. Zamoczył w niej rękę, spoglądając na dziewczynę. Może tak by jej podokuczać...?

- Kojarzysz nazwisko Parker? - zapytała, odwracając głowę w jego stronę. Jej oczy pociemniały, a usta lekko skrzywiły.- Z Francji - mruknęła.

Ariana Grey napisał:

Ari spojrzała na niego wrogim spojrzeniem. - Uśmiechasz się szatańsko, to mi się nie podoba. Gdybyś uniósł dwa kąciki ust, byłoby znacznie lepiej.- powiedziała, wpatrując się w jego dłoń, błądzącą po tafli wody. Dziwne uczucie rozległo się po jej ciele. (Nie, to nie orgazm)

David przytaknął głową.
- Więc jesteś magiczna?- na jego twarzy pojawił się dziwny uśmieszek.

Haha, rozwaliłaś mnie z tym orgazmem xD. Wracając...

- Ale tak jest zdecydowanie fajniej - stwierdził.- Może powiesz mi, jak się nazywasz? - zapytał, wyciągając ręce z wody i chlapiąc nią 'niechcący' dziewczynę. Tak, to było WCALE nie ZAMIERZONE...

Uniosła brew. Skoro zna to nazwisko z perspektywy magii, to on na pewno też jest magiczny, prawda? Skinęła głową, odwracając wzrok w drugą stronę. Nie zapytała, czy on też, ona nigdy nie pytała. Kiedy ktoś chciał się pochwalić czymś, to zawsze zabierał głos po niej i nie zauważył tego, że milczy.

Ariana Grey napisał:

- Zwariowałeś! - pisnęła, pocierając oko, do którego dostała się woda. No co za kretyn. Jeśli uszkodziło jej się szkło kontaktowe to go zabije, utopi go tu i teraz. Niestety, z okiem wszystko w porządku, także dziewczyna odeszła od popełnienia morderstwa.
- Najpierw ty powiedz jak się nazywasz, w końcu jesteś jakiś podejrzany.- odpowiedziała, zasuwając kosmyk włosów za ucho.


- No to coś nas łączy.- stwierdził, patrząc na dziewczynę. - Zamierzasz wybrać się do Hogwartu? - spytał, wstając z huśtawki. Oparł się o drewnianą belkę i wyczekiwał na odpowiedź.

- Jestem... - zawahał się, odwracając wzrok.- Michael Weasley - szepnął, mając nadzieję, że dziewczyna tego nie usłyszała. Ponownie na nią spojrzał, z tym swoim uśmieszkiem.

- Raczej do Beauxbatons - powiedziała, mierząc chłopaka wzrokiem.- W naszej rodzinie tylko moja kuzynka chodziła do Hogwartu. Wszystkie kobiety trafiają do tych dziwek - wyjaśniła.- A mi w niebieskim nie do twarzy - nawet nie zauważyła, kiedy się tak rozgadała. Zamknęła nagle usta, lekko zażenowana.

Ariana Grey napisał:

- Ooo a nie powinieneś być...rudy? - to dość głupie pytanie, więc Ari momentalnie zmieszała się swoim zachowaniem.- Um, ja jestem Ariana Grey, ale wszyscy mówią Ari.- uśmiechnęła się promiennie.


- No to postaw się rodzinie, powiedz, że chcesz do Hogwartu.- stwierdził, jakby to było bardzo proste, a wiedział dobrze, ze nie jest. Sam miał iść do Durmstrangu, ale zbuntował się i rodzina uległa jego prośbom.

- Ty też? - zapytał z wrogim nastawieniem. Był wkurzony. Wszyscy czepiają się jego włosów! Westchnął, uspokajając się, ale nie wyszło mu to najlepiej.- Chwila, skąd wiesz o Weasley'ach?

- Potrzebne jest do tego poparcie jakiegoś członka rodziny - powiedziała. Takie zasady. Tak, rodzina znana od wieków, bla bla, wiele zasad.- A nikt się nie pali do tego, aby mi pomóc - i znów za późno zorientowała się, ze nawija o sobie.

Ariana Grey napisał:

Nattalea Parker napisał:

Ariana Grey napisał:

- Ooo a nie powinieneś być...rudy? - to dość głupie pytanie, więc Ari momentalnie zmieszała się swoim zachowaniem.- Um, ja jestem Ariana Grey, ale wszyscy mówią Ari.- uśmiechnęła się promiennie.


- No to postaw się rodzinie, powiedz, że chcesz do Hogwartu.- stwierdził, jakby to było bardzo proste, a wiedział dobrze, ze nie jest. Sam miał iść do Durmstrangu, ale zbuntował się i rodzina uległa jego prośbom.

- Ty też? - zapytał z wrogim nastawieniem. Był wkurzony. Wszyscy czepiają się jego włosów! Westchnął, uspokajając się, ale nie wyszło mu to najlepiej.- Chwila, skąd wiesz o Weasley'ach?

- Potrzebne jest do tego poparcie jakiegoś członka rodziny - powiedziała. Takie zasady. Tak, rodzina znana od wieków, bla bla, wiele zasad.- A nikt się nie pali do tego, aby mi pomóc - i znów za późno zorientowała się, ze nawija o sobie.

- Twoje włosy są całkiem ok, a twoja rodzina uczęszczała do Hogwartu tak jak moi rodzice.- odpowiedziała, przyglądając się chłopakowi. Tak, lubiła gapić się na ludzi bez powodu. Normalka.


- To może daj łapówkę komuś z twojej rodziny?- zaproponował, próbując ogarnąć jej sytuacje w domu.

Uniósł brew, patrząc jej prosto w oczy.
- Tak, mam nadzieję, że są 'ok' - mruknął. Niby większości ludzi czepiali się, bo MAJĄ rude włosy. A jego bo on ich NIE MA. Cóż za zrządzenie losu, nie? Aż śmiać się chce.- Czyli moi rodzice znają twoich rodziców, tak? - upewnił się.

Zaśmiała się szelmowsko.
- To nie zadziała, dla nich kasa się nie liczy - rzuciła krótko.- Mam na imię Nattalea - dodała po chwili.

Ariana przyszła do parku, tym razem z siostrą. Różniły się diametralnie. Ariana była spokojna, delikatna, a Livia istny wulkan. Pierwsza z nich usiadła pod drzewem i wyciągnęła książkę, zwykłą przygodówkę. Druga odeszła gdzieś wgłąb parku.

David pojawił się na placu. O dziwo wziął piłkę, zwykłą, nożną. Po chwili zaczął wyprawiać z nią cuda, taki był zdolny. W sumie to lubił się trochę popisać.

David zaśmiał się, widząc wypadek Natt.
- Nic ci nie jest? - spytał, poważniejąc. Złapał piłkę i podszedł do dziewczyny.


Ari odgarnęła burzę loków i rozejrzała się po parku. Ujrzawszy promień słońca, który oświetlał jej twarz, natychmiast zmieniła miejsce. Powód był oczywisty. Piegi. W lato, najczęściej zostawała w domu, gdy reszta rodziny wyjeżdżała w słoneczne kraje, raz z takiej podróży wróciła z gębą pełną kropek. Obrzydlistwo.

- Usiądź.- rozkazał i zaprowadził ją na pobliską ławeczkę.- Zaraz wrócę z bandażem.- powiedział i migiem pobiegł w stronę jakiegoś spożywczaka. Taki to był już opiekuńczy David. Dobrze, że nie mdleje na widok krwi.

Ari zwróciła wzrok ku górze.
- A to ty, cześć.- powiedziała. Poprawiła swoją koszulkę i znów jej wzrok powędrował ku książce. Była bardzo ciekawa, lecz dziewczyna już nie mogła skupić się na czytaniu jej.

Nattalea Parker napisał:

Ariana Grey napisał:

- Usiądź.- rozkazał i zaprowadził ją na pobliską ławeczkę.- Zaraz wrócę z bandażem.- powiedział i migiem pobiegł w stronę jakiegoś spożywczaka. Taki to był już opiekuńczy David. Dobrze, że nie mdleje na widok krwi.

Ari zwróciła wzrok ku górze.
- A to ty, cześć.- powiedziała. Poprawiła swoją koszulkę i znów jej wzrok powędrował ku książce. Była bardzo ciekawa, lecz dziewczyna już nie mogła skupić się na czytaniu jej.

Dziewczyna zastanawiała się dlaczego on to robi... czemu jest dla niej taki miły... Nie ma powodu, dla którego miałby się nią przejąć... więc WHY?! Uśmiechnęła się na chwilę, czując się wyjątkowo traktowaną. Chyba to polubiła, bo po raz pierwszy ktoś zwrócił na nią uwagę. Spoważniała i uznała, że to głupie, iż się tym przejęła! Tylko jej się wydaje, że jest miły. Po jakimś czasie i tak zacznie ją ignorować, jak wszyscy!

No oczywiście, że nie mogła się skupić! Bo w końcu stoi przed nią taki przystoooojniak! Dobra, dobra. Masz za duże mniemanie o sobie, Weasley!
- Co czytasz? - zapytał, patrząc na nią. I zrobił minę, "tylko nie mówi, że książkę, bo cię wyśmieję".

- Już jestem.- powiedział, siadając obok, Wyjął kilka rzeczy. Wziął jej rękę i  wyciągnął na całą długość. Następnie wziął chusteczkę, polał wodą utlenioną, przemył ranę i owinął bandażem. Wyglądało całkiem przyzwoicie.
- Lepiej?- spytał, patrząc jej w oczy.

- "Drogi zamienione", książka przygodowa.- odpowiedziała, ukazując okładkę. Potem dokładniej przyjrzała się chłopakowi, po czym szybko odwróciła wzrok.

- Całkiem ok, jest ze mną brat.- Wskazała dziewczynkę, która zwisała z gałęzi jak (dziwne porównanie przyszło mi do głowy XD) nietoperz. No, kompletne przeciwieństwa. Liv proste włosy, Ari kręcone, do tego różne charaktery, ehhh.


-Nie ma sprawy.- David wstał i zaczął kopać piłkę (nigdy nie rozumiałam tego sportu). Potem spojrzał na dziewczynę, upewniając się czy na pewno wszystko jest w jak najlepszym porządku.